Unha placa de Petri é un recipiente pouco profundo, cilíndrico, transparente e normalmente estéril que se usa nos laboratorios para cultivar microorganismos, como bacterias, fungos ou outros organismos pequenos. Recibe o nome do seu inventor, Julius Richard Petri. Unha placa de Petri adoita estar feita de vidro ou plástico transparente, e a súa tapa é de maior diámetro e lixeiramente convexa, o que permite apilar varias placas facilmente. A tapa evita a contaminación e permite un fluxo de aire suficiente. As placas de Petri énchense cun medio nutritivo, como o ágar, que proporciona un ambiente favorable para o crecemento de microorganismos. O ágar nutritivo, por exemplo, contén unha mestura de nutrientes, incluíndo carbohidratos, proteínas e outros elementos esenciais necesarios para o crecemento microbiano. Os científicos usan placas de Petri para unha variedade de fins, incluíndo: Cultivo de microorganismos: as placas de Petri permiten aos científicos cultivar e cultivar varios microorganismos, que se poden observar individualmente ou estudar colectivamente. Illamento de microorganismos: ao estender unha mostra nunha placa de Petri, pódense illar e estudar colonias individuais de microorganismos por separado. Proba de susceptibilidade aos antibióticos: co uso de discos impregnados con antibióticos, os científicos poden determinar a eficacia dos antibióticos contra microorganismos específicos observando as zonas de inhibición que rodean os discos. Monitorización ambiental: as placas de Petri pódense usar para recoller mostras de aire ou superficie para determinar a presenza de microorganismos nun determinado ambiente. As placas de Petri son unha ferramenta fundamental nos laboratorios de microbioloxía, que axudan na investigación, o diagnóstico e o estudo dos microorganismos.
